موارد و مقدار مصرف سفیکسیم :
موارد و مقدار مصرف
اوتیت میانی، برونشیت حاد، تشدید حاد برونشیت مزمن، فارنژیت، تونسیلیت، عفونت بدون عواقب مجاری ادرار ناشی از اشریشیاكلی و پروتئوس میرابیلیس؛ سوزاك بدون عواقب.
بزرگسالان: ابتدا mg/day 400 در 2-1 مقدار منقسم، و برای سوزاك بدون عواقب 400 میلی گرم به صورت مقدار واحد تجویز می شود.
كودكان بزرگتر از 6 ماه: مقدار mg/kg/day 8 در 2-1 مقدار منقسم تجویز می شود.
مكانیسم اثر
اثر ضد باكتریایی: سفیكسیم عمدتاً باكتریوسید است. این دارو با پیوند به پروتئینهای پیوندیابنده به پنی سیلین در دیواره سلولی باكتریایی اثر خود را اعمال می كند، و در نتیجه ساخت دیواره سلولی را مهار می كند. این دارو در درمان اوتیت میانی ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا (تولید كننده و غیر تولید كننده پنی سیلیناز)، موراكسلا (برانهاملا) كاتارالیس (كه تولید كننده پنی سیلیناز است )، و استرپتوكوكوس پیوژنز استفاده می شود. مقاومت بالای دارویی گزارش شده است. سفیكسیم در درمان برونشیت حاد و تشدید حاد برونشیت مزمن ناشی از استرپتوكوكوس پنومونیه و هموفیلوس آنفلوآنزا (تولید كننده و غیر تولید كننده پنی سیلیناز) فارنژیت و تونسیلیت ناشی از استرپتوكوكوس پیوژنز، و عفونت بدون عواقب مجاری ادرار ناشی از اشریشیاكلی و پروتئوس میرابیلیس تجویز می شود.
تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
سفیكسیم ممكن است سبب حصول نتایج مثبت كاذب در آزمونهای گلوكز ادرار با استفاده از سولفات مس (واكنش بندیكت یا Clinitest) شود؛ برای انجام این آزمون، باید از آزمون گلوكز اكسیداز (Clinistix یا Tes Tape) استفاده شود. سفیكسیم ممكن است موجب حصول نتایج مثبت كاذب برای كتونهای ادراری با استفاده از نیتروپروساید شود. نتایج مثبت كاذب آزمون كومبس مستقیم با سایر سفالوسپورینها مشاهده شده است.
مکانیسم اثر:
فارماكوكینتیك
جذب: حدود 50-30 درصد دارو بعد از مصرف خوراكی جذب می شود. شكل سوسپانسیون دارو غلظت سرمی بالاتری از شكل قرص آن ایجاد می كند. غذا جذب را به تأخیر می اندازد، اما مقدار تام جذب را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
پخش: به طور گسترده انتشار می یابد. حدود 65 درصد به پروتئینهای پلاسما پیوند می‌یابد.
متابولیسم: حدود 50 درصد متابولیزه می شود.
دفع: عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود. نیمه عمر دفع دارو در بیماران دارای كلیه سالم 4-3 ساعت است. در بیماران دچار بیماری كلیوی مراحل نهایی ، نیمه عمر ممكن است به 5 /11 ساعت برسد.
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
سالیسیلاتها ممكن است غلظت سرمی سفیكسیم را افزایش دهند.
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: سفالوسپورین نسل سوم.
طبقه‌بندی درمانی: آنتی بیوتیك.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی سفالوسپورینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود.
سفیكسیم اولین داروی خوراكی فعال از نسل سوم سفالوسپورینها است كه به صورت مصرف یك بار در روز تجویز می شود.
سازندگان سفیكسیم توصیه می كنند كه به هنگام درمان اوتیت میانی نباید قرصها جایگزین سوسپانسیون شوند.
بیماران مبتلا به اسهال ناشی از آنتی بیوتیك از نظر كولیت سودوممبران ناشی از رشد بیش از حد كلوستریدیوم دیفیسل ارزیابی شوند. موارد خفیف معمولاً به قطع مصرف دارو پاسخ می دهند. در موارد متوسط تا شدید ممكن است تجویز مایعات، الكترولیت، و مكمل پروتئین ضروری باشد. وانكومایسین خوراكی داروی انتخابی برای درمان كولیت سودوممبران ناشی از كلوستریدیوم دیفیسل است.
واكنشهای حساسیت مفرط حاد فوراً درمان شود. اقدامات اورژانس، مانند كنترل راه هوایی، آمینهای تنگ كننده عروق، اپی نفرین، اكسیژن، آنتی هیستامینها و كورتیكواستروئیدها ممكن است ضروری باشد.
بعضی از سفالوسپورینها ممكن است سبب بروز حملات تشنجی شوند، بخصوص در بیماران دچار نارسایی كلیوی كه مقادیر تام درمانی را مصرف می كنند. در صورت بروز حملات تشنجی باید مصرف دارو قطع و درمان با داروهای ضد تشنج شروع شود.
نكات قابل توصیه به بیمار
هر اثر نامطبوعی مانند خارش، بثورات پوستی، یا اسهال شدید را اطلاع دهید؛ اسهال شایعترین عارضه گوارشی دارو است.
سوسپانسیون خوراكی تا 14 روز بعد از تهیه قابل مصرف است و نیازی به نگهداری آن در یخچال نیست.
مصرف در كودكان: میزان بروز عوارض گوارشی در كودكانی كه از سوسپانسیون این دارو مصرف می كنند مشابه بزرگسالانی است كه از قرص استفاده می كنند.
مصرف در شیردهی: انتشار دارو در شیر مادر مشخص نیست. قطع شیردهی به هنگام درمان با سفیكسیم در نظر گرفته شود.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی: سردرد، سرگیجه.
دستگاه گوارش: اسهال، مدفوع آبكی، درد شكم، تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، نفخ، كولیت سودوممبران.
ادراری ـ تناسلی: خارش ناحیه تناسلی، واژینیت، كاندیدیاز تناسلی، افزایش گذرا در غلظت BUN و كراتینین سرم.
خون: ترومبوسیتوپنی، لكوپنی، ائوزینوفیلی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، كهیر، اریتم مولتی فرم، سندرم استیونس ـ جانسون.
سایر عوارض: تب دارویی، افزایش گذرای آنزیمهای كبدی، واكنشهای حساسیت مفرط (بیماری سرم، آنافیلاكسی).
مسمومیت و درمان
درمان: پادزهر خاصی برای آن وجود ندارد. لاواژ معده و درمان حمایتی توصیه شده است و دیالیز صفاقی و همودیالیز به میزان قابل توجهی مؤثر هستند.
مطالعات بر روی افراد داوطلب بعد از مصرف مقدار واحد دو گرم سفیكسیم اثرات نامعمولی نشان نداده است.
اشكال دارویی:
Tablet: 200, 400mg
Capsule: 200, 400mg
Powder, For Suspension: 100 mg/5ml
Powder, For Suspension (Sachet): 50,100mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: سفالوسپورین نسل سوم.
طبقه‌بندی درمانی: آنتی بیوتیك.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی سفالوسپورینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود.
سفیكسیم اولین داروی خوراكی فعال از نسل سوم سفالوسپورینها است كه به صورت مصرف یك بار در روز تجویز می شود.
سازندگان سفیكسیم توصیه می كنند كه به هنگام درمان اوتیت میانی نباید قرصها جایگزین سوسپانسیون شوند.
بیماران مبتلا به اسهال ناشی از آنتی بیوتیك از نظر كولیت سودوممبران ناشی از رشد بیش از حد كلوستریدیوم دیفیسل ارزیابی شوند. موارد خفیف معمولاً به قطع مصرف دارو پاسخ می دهند. در موارد متوسط تا شدید ممكن است تجویز مایعات، الكترولیت، و مكمل پروتئین ضروری باشد. وانكومایسین خوراكی داروی انتخابی برای درمان كولیت سودوممبران ناشی از كلوستریدیوم دیفیسل است.
واكنشهای حساسیت مفرط حاد فوراً درمان شود. اقدامات اورژانس، مانند كنترل راه هوایی، آمینهای تنگ كننده عروق، اپی نفرین، اكسیژن، آنتی هیستامینها و كورتیكواستروئیدها ممكن است ضروری باشد.
بعضی از سفالوسپورینها ممكن است سبب بروز حملات تشنجی شوند، بخصوص در بیماران دچار نارسایی كلیوی كه مقادیر تام درمانی را مصرف می كنند. در صورت بروز حملات تشنجی باید مصرف دارو قطع و درمان با داروهای ضد تشنج شروع شود.
نكات قابل توصیه به بیمار
هر اثر نامطبوعی مانند خارش، بثورات پوستی، یا اسهال شدید را اطلاع دهید؛ اسهال شایعترین عارضه گوارشی دارو است.
سوسپانسیون خوراكی تا 14 روز بعد از تهیه قابل مصرف است و نیازی به نگهداری آن در یخچال نیست.
مصرف در كودكان: میزان بروز عوارض گوارشی در كودكانی كه از سوسپانسیون این دارو مصرف می كنند مشابه بزرگسالانی است كه از قرص استفاده می كنند.
مصرف در شیردهی: انتشار دارو در شیر مادر مشخص نیست. قطع شیردهی به هنگام درمان با سفیكسیم در نظر گرفته شود.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی: سردرد، سرگیجه.
دستگاه گوارش: اسهال، مدفوع آبكی، درد شكم، تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، نفخ، كولیت سودوممبران.
ادراری ـ تناسلی: خارش ناحیه تناسلی، واژینیت، كاندیدیاز تناسلی، افزایش گذرا در غلظت BUN و كراتینین سرم.
خون: ترومبوسیتوپنی، لكوپنی، ائوزینوفیلی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، كهیر، اریتم مولتی فرم، سندرم استیونس ـ جانسون.
سایر عوارض: تب دارویی، افزایش گذرای آنزیمهای كبدی، واكنشهای حساسیت مفرط (بیماری سرم، آنافیلاكسی).
مسمومیت و درمان
درمان: پادزهر خاصی برای آن وجود ندارد. لاواژ معده و درمان حمایتی توصیه شده است و دیالیز صفاقی و همودیالیز به میزان قابل توجهی مؤثر هستند.
مطالعات بر روی افراد داوطلب بعد از مصرف مقدار واحد دو گرم سفیكسیم اثرات نامعمولی نشان نداده است.