درمان اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دوقطبی، که قبلاً افسردگی شیدایی نامیده می شد، یک وضعیت بهداشت روانی است که باعث تغییرات شدید خلقی می شود که شامل اوج (شیدایی یا هیپومانیا) و فرود (افسردگی) هیجانی است.

وقتی افسرده می‌شوید، ممکن است احساس غم و اندوه یا ناامیدی کنید و علاقه یا لذت خود را در بیشتر فعالیت ها از دست بدهید. هنگامی که خلق و خوی شما به شیدایی یا هیپومانیا تغییر می‌کند، ممکن است احساس سرخوشی، سرشار از انرژی بودن یا تحریک پذیری غیرمعمول کنید. این نوسانات خلقی می‌تواند بر خواب، انرژی، فعالیت، رفتار و توانایی تفکر شما تأثیر بگذارد.

دوره های تغییرات خلقی ممکن است به ندرت یا چندین بار در سال رخ دهد. در حالی که اکثر افراد مبتلا به اختلال دو قطبی، برخی از علائم عاطفی را بین اپیزودها تجربه می‌کنند، برخی ممکن است هیچ علائمی را تجربه نکنند.

اگرچه اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است، اما می‌توانید با دنبال کردن برنامه درمانی، نوسانات خلقی و سایر علائم خود را کنترل کنید. در بیشتر موارد، اختلال دوقطبی با دارو درمانی و مشاوره روانشناسی (روان درمانی) کنترل می‌شود.

اختلال دوقطبی: علائم، عوامل، آزمایش، راه تشخیص و درمان برای اختلال دو قطبی

تشخیص اختلال دو قطبی

برای تعیین اینکه آیا شما مبتلا به اختلال دوقطبی هستید یا نه، ارزیابی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه بدنی. پزشک شما ممکن است یک معاینه فیزیکی و آزمایشات آزمایشگاهی انجام دهد تا مشکلات پزشکی را که می تواند باعث علائم شما شود شناسایی کند.

ارزیابی روانپزشکی. ممکن است پزشک، شما را به یک روانپزشک ارجاع دهد که در مورد افکار، احساسات و الگوهای رفتاری‌تان با شما صحبت خواهد کرد. همچنین ممکن است از شما بخواهند یک پرسشنامه خودارزیابی روانشناختی را پر کنید. با اجازه شما، ممکن است از اعضای خانواده یا دوستان نزدیکتان خواسته شود اطلاعاتی در مورد علائم شما ارائه دهند.

نمودار خلق و خو. ممکن است از شما خواسته شود روزانه وضعیت روحیات خود، الگوهای خواب یا سایر عوامل را به صورت نموداری رسم کنید تا به تشخیص و یافتن درمان مناسب شما کمک کند.

معیارهای اختلال دوقطبی. روانپزشک شما ممکن است علائم شما را با معیارهای اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، مقایسه کند.

تشخیص اختلال دو قطبی در کودکان

اگرچه تشخیص کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی شامل معیارهای یکسانی است که برای بزرگسالان استفاده می شود، علائم در کودکان و نوجوانان اغلب الگوهای متفاوتی دارند و ممکن است به طور دقیق در دسته های تشخیصی قرار نگیرند.

همچنین، کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب با سایر بیماری های روانی مانند اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) یا مشکلات رفتاری تشخیص داده می شوند که می تواند تشخیص را پیچیده تر کند. مراجعه به روانپزشک کودک باتجربه در اختلال دوقطبی، اغلب توصیه می شود.

درمان اختلال دو قطبی

درمان بهتر است توسط یک پزشک متخصص در زمینه تشخیص و درمان بیماری های روانی (روانپزشک) که در درمان اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن مهارت دارد، انجام شود. ممکن است درمان شما شامل یک تیم درمانی باشد که شامل یک روانشناس، مددکار اجتماعی و روانپزشک باشد.

متاسفانه اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است و درمان فقط برای مدیریت علائم است. بسته به نیاز شما، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارو درمانی. اغلب، برای تعادل روحیات خود باید فوراً دارو مصرف کنید.

ادامه دادن درمان اختلال دوقطبی نیاز به درمان مادام العمر با داروها دارد، حتی در دوره هایی که احساس بهتری داشته باشید. افرادی که از درمان صرف نظر می کنند در خطر عود علائم هستند یا تغییرات خلقی جزئی آنها به شیدایی یا افسردگی کامل تبدیل می شود.

برنامه های درمانی روزانه. پزشک شما ممکن است یک برنامه درمانی روزانه را به شما توصیه کند. این برنامه ها در حالی که علائم را تحت کنترل نگه می‌دارند، پشتیبانی و مشاوره لازم را هم به شما ارائه می دهند.

درمان سوء مصرف مواد. اگر الکل یا مواد مخدر مصرف می‌کنید، به درمان سوء مصرف مواد نیز احتیاج دارید. در غیر این صورت، مدیریت اختلال دوقطبی بسیار دشوار است.

بستری شدن در بیمارستان. اگر رفتار خطرناکی دارید، احساس خودکشی می کنید یا از واقعیت جدا می شوید (روان پریشی)، پزشک شما ممکن است بستری شدن را توصیه کند. درمان روانپزشکی در بیمارستان می تواند به حفظ آرامش و امنیت شما کمک کند و خلق و خوی شما را تثبیت کند، چه در حالتی که دچار شیدایی هستید و چه در حالتی که افسردگی شدید دارید.

دارو درمانی

تعدادی از داروها برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شوند. انواع و دوز داروهایی که تجویز می شوند بر اساس علائم خاص شما است.

داروها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

تثبیت کننده های خلق و خو. شما معمولاً برای کنترل قسمت های شیدایی یا هیپومانیا به داروهای تثبیت کننده خلق و خو نیاز دارید. نمونه هایی از تثبیت کننده های خلق و خو عبارتند از لیتیوم، والپروئیک اسید، سدیم دیوالپروکس، کاربامازپین و لاموتریژین.

داروهای ضد روان پریشی. اگر علایم افسردگی یا شیدایی علیرغم درمان با داروهای دیگر ادامه پیدا کرد، افزودن داروی ضد روان پریشی مانند اولانزاپین، ریسپریدون، کوئتیاپین، آریپیپرازول، زیپراسیدون، لورازیدون (لاتودا) یا آسناپین ممکن است کمک کند. پزشک ممکن است برخی از این داروها را به تنهایی یا همراه با یک تثبیت کننده خلق و خو تجویز کند.

داروهای ضد افسردگی. پزشک شما ممکن است یک داروی ضد افسردگی برای کمک به مدیریت افسردگی شما تجویز کند. از آنجا که داروی ضدافسردگی گاهی اوقات می تواند یک دوره جنون را ایجاد کند، معمولاً همراه با یک تثبیت کننده خلق و خو یا داروی ضد روان پریشی تجویز می شود.

ضد افسردگی- ضد روان پریشی. داروی Symbyax ترکیبی از داروهای ضد افسردگی فلوکستین و داروی ضد روان پریشی اولانزاپین است. این دارو به عنوان درمان افسردگی و تثبیت کننده خلق و خو عمل می کند.

داروهای ضد اضطراب. بنزودیازپین ها ممکن است به اضطراب و بهبود خواب کمک کنند ، اما معمولاً به صورت کوتاه مدت استفاده می شوند.