دیابت می تواند باعث شود که زخم های بدن دیرتر بهبود پیدا کنند و همچنین زخم خیلی سریع عفونت کند. افرادی که دیابت دارند باید همیشه بیماری خود را کنترل کنند تا بهبود زخم هایشان زودتر صورت بگیرد و عفونت نکند.
دیابت و بهبود زخم
زخم های جزئی، خراش های پوستی و سوختگی ها بخشی از زندگی روزمره است، اما برای افراد مبتلا به دیابت، آنها می توانند مسائل بهداشتی جدی را ایجاد کنند.
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت زخم هایی را ایجاد می کنند که دیر خوب می شود و یا اصلا خوب نمی شود. زخم هایی که به خوبی از بین نمی روند، می توانند آلوده و عفونی شوند.
عفونت می تواند به صورت محلی، به بافت های اطراف و استخوان های نزدیک و یا حتی بافت های دورتر از مناطق بدن گسترش یابد. در برخی موارد ممکن است حتی مرگبار باشند.
زخم های پا، ۱۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت را تحت تاثیر قرار می دهند. این زخم ها دردناک بوده که در نهایت منجر به قطع عضو پا می شود.
یک مطالعه ۲۰۱۳ نشان می دهد که ارتباط موثری بین قند خون و بهبود زخم وجود دارد. افرادی که تحت عمل جراحی برای زخم های دیابتی مزمن قرار می گیرند، احتمالا به طور کامل بهبود می یابند اگر گلوکز خون در زمان جراحی به خوبی کنترل شود.
چرا دیابت باعث کاهش بهبودی زخم می شود؟
دیابت موجب می شود که بدن به خوبی نتواند قند خون را کنترل کند. هنگامی که گلوکز خون افزایش می یابد، عملکرد گلبول های سفید خون را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث می شود که قادر به مبارزه با باکتری ها نباشد.
همچنین دیابت اگر کنترل نشود، با گردش خون ضعیف همراه است. سلول های قرمز خون به آرامی کاهش می یابند. این باعث می شود بدن برای ارائه مواد مغذی به زخم دچار مشکل شود. در نتیجه، آسیب ها به آرامی بهبود می یابند یا ممکن است به طور کامل بهبودی نداشته باشند.
آسیب عصبی یکی دیگر از عوامل موثر بر بهبود زخم است. گلوکز خون کنترل نشده می تواند به اعصاب بدن آسیب برساند، به این معنی که افرادی که مبتلا به دیابت هستند، ممکن است به راحتی به آنها آسیب برسانند بدون اطلاع از اینکه آنها زخمی شده اند. این می تواند مانع از جستجوی آنها شود، به این ترتیب زخم حتی بدتر می شود.
کاهش عرق، پوست خشک و ترک خورده، عفونت های انگلی و زخم های پا، بیشتر در افراد مبتلا به دیابت دیده می شود و خطر ابتلا به عفونت باکتریایی را افزایش می دهد.
تحقیقات همواره به دنبال کشف راه های دیگری است که دیابت بر بهبود زخم تاثیر می گذارد، از جمله:
- تولید هورمون های مرتبط با رشد و بهبودی را تضعیف می کند
- کاهش بازسازی رگ های خونی
- ضعیف شدن پوست
- کاهش تولید کلاژن
عوارض جانبی زخم های دیابتی ها
افرادی که در اثر بیماری دیابت، زخم هایشان به زودی خوب نمی شود، می توانند مشکلات پزشکی دیگری را نیز بروز دهند. این شامل بیماری قلبی، بیماری کلیوی و مشکلات چشم است.
زخمی که به زودی درمان نشود، ممکن است آلوده شود و عفونت ممکن است به عضله و استخوان گسترش یابد. همانطور که می دانید به عفونت کردن استخوان، استئومیلیت گفته می شود.
اگر عفونت به درون جریان خون گسترش یابد، آن را سپسیس می نامند و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. عفونت های عمیق ممکن است گاهی اوقات شدید و نیاز به قطع عضو داشته باشد تا از پیشروی آن به دیگر اندام ها پیشگیری شود.
جلوگیری
استراتژی هایی که می توانند زخم های مبتلایان به دیابت را درمان کنند، شامل کنترل قند خون، مراقبت مناسب از پا و درمان سریع زخم ها می باشد.
مراقبت مناسب از پا شامل موارد زیر است:
- شستن روزانه پا
- مرطوب کردن پوست و استفاده از لوسیون مرطوب کننده
- اجتناب از راه رفتن پابرهنه
- با دقت گرفتن ناخن پا
- پوشیدن کفش راحت
- بازرسی پا و بررسی داخل کفش به طور روزانه
افراد مبتلا به دیابت باید با دقت از زخم های خود مراقبت کنند. در حالی که طبیعی است که زخم های دیابتی به آرامی بهبود یابند، اما طولانی شدن زخم، می تواند خطری و دردناک باشد.
افراد مبتلا به دیابت که علائم خود را به خوبی کنترل می کنند، کمتر از زخم های جدی که درمان نمی شوند، رنج می برند.
افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ باید انسولین تزریق کنند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ دارای گزینه های بیشتری برای کنترل قند خون خود، از جمله چند داروهای ضد دیابت و انسولین هستند.
هر دو نوع دیابت از رژیم غذایی کنترل شده با کربوهیدرات استفاده می کنند. در مورد دیابت نوع ۲، مداخلات شیوه زندگی، مانند رژیم غذایی، ورزش و کاهش وزن، ممکن است به طور قابل توجهی سطح قند خون شان را کنترل کرده و حتی ممکن است باعث شود که فرد بتواند دیابت خود را بدون دارو کنترل کند.
چشم انداز
زخمی که به سرعت بهبود نیابد می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
افرادی که مبتلا به دیابت هستند باید بلافاصله با پزشک ملاقات داشته باشند. در صورتیکه زخم های شما عمیق هستند و یا دچار تب شده اید حتما به پزشک مراجعه کنید تا از عفونت کردن زخم پیشگیری شود.
ترکیبی از درمان با آنتی بیوتیک ها ، تمیز کردن زخم، درمان جراحی برای حذف بافت مرده و کنترل بهتر قند خون می تواند کمک کننده باشد. اگر زخم به درمان پاسخ نمی دهد، از جمله با وجود زخم پای دیابتی شدید یا گسترده، قطع عضو ممکن است ضروری باشد.